Eén van de redenen waarom het voor zwangeren lastig is om te weten waar ze aan toe zijn bij hun bevalling, is dat protocollen en richtlijnen per regio en zelfs per ziekenhuis enorm verschillen. Met een ‘Zo doen we dan nu eenmaal hier’ moet je het dan maar doen.
We zijn overdonderd door de grote hoeveelheid inzendingen en reacties erop. Lees meer
‘Het was maar iets kleins, ben ik geen aansteller?’’
‘Als ik al die verhalen lees, denk ik: dat van mij stelt niks voor.’
‘Mijn zwangerschap duurde maar 13 weken, dus tsja…’
‘Het was al tien jaar terug.’
“Als de baby maar gezond is.”
Geweld in één zin met bevallen; het lijkt een onmogelijke combinatie. Toch vindt obstetrisch geweld ook in Nederland plaats, dat laten de inzendingen die we vandaag plaatsen onomwonden zien. Waar ‘geweld’ staat, zou je ook ‘grensoverschrijdend’ kunnen lezen. Lees meer
En we zijn los met #genoeggezwegen2020. De eerste inzendingen laten meteen zien hoe noodzakelijk het is om vrouwen met een negatieve bevalervaring een platform te bieden om hun verhaal te delen. Zonder mitsen en maren, zonder schuld en schaamte, compromisloos. Dit is hun verhaal. We hebben genoeg gezwegen.
Het is alweer vier jaar terug toen we met onze actie #genoeggezwegen aandacht vroegen voor negatieve bevalervaringen. Een onderwerp waar destijds amper over gesproken werd. De respons was overweldigend: in een paar weken tijd kregen we zo’n 600 inzendingen binnen. Van vrouwen die hun bevalling als traumatisch hebben ervaren, verhalen over verbaal en fysiek geweld tijdens de bevalling, van partners die zich machteloos voel Lees meer